Doom's Combat Syncs with Modern Metal Music Evolution

De Doom -serie is al lang synoniem met metalmuziek, een verbinding die duidelijk is vanaf het moment dat je zijn iconische soundtracks hoort of de aanhoudende demonische beelden ziet. De kenmerkende mix van vlammen, schedels en duivelse wezens van het spel weerspiegelen de esthetiek die je misschien kunt vinden tijdens een Iron Maiden -concert. Tijdens zijn 30-jarige geschiedenis is de relatie van Doom met zware muziek geëvolueerd in combinatie met zijn gameplay, waarbij verschillende metalen subgenres van Thrash tot de moderne metalcore in Doom: The Dark Ages worden verkend.

Toen Doom in 1993 voor het eerst op het toneel barstte, werd de soundtrack sterk beïnvloed door de metalen reuzen van de late jaren 80 en vroege jaren 90. Co-maker John Romero heeft openlijk de impact van bands als Pantera en Alice in ketens op de score van de game erkend. Bijvoorbeeld, het nummer "Untitled" gebruikt in de E3M1: Hell houdt de riff nauw aan de riff van Pantera's "Mouth of War". De algehele soundtrack omarmde het thrash-subgenre en haalde inspiratie van bands zoals Metallica en Anthrax, waardoor een digitaal geluid ontstond dat spelers door de gangen van Mars voortstuwde, perfect aanvulling op de snelle, intense actie van de game. De tijdloze score van componist Bobby Prince blijft een perfecte match voor het onvergetelijke gunplay van Doom.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

6 afbeeldingen

Meer dan tien jaar lang bleef de muziek van Doom harmoniseren met zijn gameplay, waarbij de thrash-invloed werd gehandhaafd tot de experimentele Doom 3 in 2004. Deze overlevingshorror-geïnspireerde inzending nam risico's, waaronder een controversiële zaklampmonteur die later werd verwijderd. Het langzamere, meer opzettelijke tempo van Doom 3 vereiste een nieuw geluid, dat inspiratie putte van bands zoals tool. Het hoofdthema, gecomponeerd door Chris Vrenna en Clint Walsh, zou bijna een bonustrack kunnen zijn op de lateralus van Tool, met zijn slakkende tijdshandtekeningen en off-kilter soundscape die de horror-sfeer van de game perfect aanvult.

Ondanks het succes ervan wordt de overlevingshorrorbenadering van Doom 3 nu gezien als een anomalie binnen de serie, die de bredere evolutie van FPS -games in de vroege jaren 2000 weerspiegelt. Het tijdperk zag de opkomst van console -shooters zoals Call of Duty en Halo, en Doom evolueerde naast hen. Evenzo navigeerde metalmuziek door zijn eigen veranderingen, waarbij de nu-metal scene plaats maakte voor meer diverse geluiden. De soundtrack van Doom 3, hoewel geen klassiek zoals de lateralus van het gereedschap, diende als een passend experiment dat de verontrustende toon van de game vastlegde.

Na Doom 3 werd de serie geconfronteerd met een uitdagende periode van ontwikkeling tot de triomfantelijke terugkeer in 2016 met Doom. Marty Stratton en Hugo Martin revitaliseerden de serie en omarmen het momentum van het originele spel. De score van componist Mick Gordon, met zijn zware gebruik van sub-bass frequenties en witte ruis, kwam perfect overeen met de snelle actie van de game, waardoor een soundtrack werd gecreëerd die zowel fans als critici resoneerde. De score van Doom 2016 wordt vaak gevierd als een van de beste in de geschiedenis van de videogames, waardoor een hoge lat wordt gelegd voor toekomstige inzendingen.

De follow-up, Doom Eternal, zag Gordon terugkeren, hoewel de uiteindelijke soundtrack een resultaat was van een ingewikkeld proces. De muziek boog zich verder in metalcore en weerspiegelde de populariteit van het genre in de late jaren 2010 en begin 2020. Gordons werk met bands als Bring Me the Horizon en Architects beïnvloedde de score van Eternal, met verpletterende afbraak en elektronische elementen. Hoewel nog steeds zwaar, voelde de soundtrack lichter aan in vergelijking met zijn voorganger, waarbij de opname van de game van platform- en puzzelsecties wordt weerspiegeld.

Doom 2016 blijft een persoonlijke favoriet, net als het rauwe, ongeraffineerde werk van metalcore bands uit hetzelfde tijdperk. De heruitvinding van de game in 2016, naast albums als Architects 'All Our Goden hebben ons verlaten, sloeg een krachtig akkoord. Hoewel Doom Eternal hoog aangeschreven is, wordt het niet helemaal vastgelegd voor sommige fans, hetgeen de genuanceerde evolutie van zowel de game als zijn muzikale invloeden weerspiegelt.

Vooruitkijkend, Doom: The Dark Ages belooft deze traditie van innovatie voort te zetten. De recente Xbox -ontwikkelaar Direct toonde belangrijke veranderingen in gevechten, wat suggereert dat een even dynamische soundtrack nodig is. Nieuwe componisten die de beweging afmaken, bekend om hun werk aan Borderlands 3 en het Callisto -protocol, lijken te putten uit een breed spectrum van metaalinvloeden, zowel verleden als heden. Het langzamere tempo van de donkere eeuwen en de nieuwe mechanica, zoals de Captain America-Like Shield en Giant Mechs, wijzen op een soundtrack die zowel zwaar als wendbaar kan zijn, net als de gameplay zelf.

De gevecht van de donkere eeuwen, geïnspireerd door de originele ondergang, maar uitgebreid met nieuwe elementen zoals vuurspreiding draken, suggereert een soundtrack die zou kunnen putten uit de wil van de willekeurige storingen voor zijn zware storingen, terwijl ze ook de thrash-wortels van de 1993-klassieker konden weerspiegelen. Terwijl Doom blijft evolueren, blijft het in stap met het steeds veranderende landschap van metalmuziek en belooft het een opwindende toekomst voor fans van zowel de game als het genre.