Blades of Fire Demo: Een Gesmede Parel in de Maak

Indrukken van de Blades of Fire Demo

Een Verrassend Boeiende Ervaring

Heb je ooit getwijfeld over een beslissing om later te beseffen dat het de juiste was? Voor iemand die zo spontaan en wankelmoedig is als ik, is dat gewoon een dag als alle andere—hoewel het “juiste keuze” gedeelte niet altijd gegarandeerd is. Gelukkig bleek mijn aanvankelijke terughoudendheid om in Blades of Fire te duiken verstandig, want wat begon als een teleurstellende demo transformeerde in een single-player RPG-ervaring die mij veel meer boeide dan verwacht. Van een wankele start vormde het een uniek avontuur waar het genre naar verlangde.

Ja, dit gaat over een demo—maar blijf bij deze recensie, en je zult zien hoe ik van sceptisch naar reikhalzend uitkijkend naar de volledige release ging. Laten we de smidse aansteken en in deze analyse duiken.

Geen Uitverkoren Helden Hier—Alleen een Vaardige Smid

Deze recensie begint met de ruwe opening van de demo, het minst indrukwekkende moment. Zonder omwegen: Blades of Fire struikelt bij de start, en beginnen met een zwakke noot is niet ideaal.

Het verhaal begint met Aran de Lira, een smid die in het bos woont, terwijl hij aan zijn aambeeld werkt wanneer een verre kreet hem onderbreekt. Gewapend met een ijzeren bijl rent hij om een jonge Leerling te redden, hoewel hun metgezel, een Abt, het niet overleeft. Aran begeleidt de overlevende naar veiligheid, en dat is de omvang van de intro.

Als het karig lijkt, is het dat ook. Geen grootse cinematografie, slechts een korte introductieshot en vervagende tekst. Het is een demo, dus enige ruwheid is te verwachten, maar zelfs The First Berserker: Khazan verweefde dialogen en tussenfilmpjes in zijn tutorial. Hier word je simpelweg in de actie gedropt met minimale begeleiding.

De gevechtstutorial volgt, met een directioneel systeem dat doet denken aan For Honor, niet de verwachte Dark Souls-achtige slagen. Spelers kunnen bovenhandse, lichaams- of zijwaartse aanvallen uitvoeren, elk met een zwaardere variant door de knop ingedrukt te houden. Aanvankelijk voelde het onhandig en overbodig—vijanden blokkeren niet directioneel, waardoor het systeem meer stilistisch dan strategisch lijkt. Maar naarmate de demo vorderde, veranderde mijn perspectief.

Na de tutorial introduceert de game schadetypen—stomp, prikkend en snijdend—elk met een unieke interactie met vijandelijke bepantsering. Een kleurgecodeerd richtsysteem helpt bij het strategisch wisselen van wapens, cruciaal naarmate de vijandelijke variëteit toeneemt. Gecombineerd met strakke parry-, blok- en ontwijkmechanismen, evolueert het gevecht in iets boeiends, gedreven door de wisselwerking van eenvoudige maar bevredigende systemen. Het is ook gegrond—ongepantserde vijanden vallen voor elk wapen, maliën weerstaan sneden en steken, platen weren beide maar bezwijken voor knotsen, en stompe wapens falen tegen dikke huiden zoals die van trollen.

Pas kennis van middeleeuwse wapens uit de echte wereld toe, en je zult floreren. Het is een verfrissende afwijking van generieke fantasie, maar het echte hoogtepunt is het wapensmeedsysteem—veel gedetailleerder dan je zou verwachten.

Smeed Je Arsenaal vanaf Nul

Blades of Fire heeft een smeedsysteem dat verschilt van Monster Hunter’s beestdodende buitgrind. In plaats daarvan verzamel je realistische materialen om gedetailleerde, authentieke mêleewapens te smeden, zo dicht mogelijk bij echt smeden als een game kan komen.

Het begint bij de goddelijke smidse, je hub die halverwege de tutorial wordt geïntroduceerd. Voordat je smeedt, ontwerp je je wapen. Neem een speer: de meeste games zouden ingrediënten eisen en een generiek resultaat opleveren. Hier kies je de vorm van de speerpunt, de dwarsdoorsnede, de lengte van de schacht en de materialen voor elk onderdeel. Een zwaard smeden? Kies de kruisbescherming, knop en materialen, zelfs legeringen mengen voor precieze prestatietuning. Elke keuze beïnvloedt de statistieken, waardoor het wapen wordt afgestemd op je stijl en vijanden.

Het smeedminigame begint echter ruw—verwarrend en afhankelijk van trial-and-error, net als echt smeden. Je past schuifregelaars aan om verhit metaal te vormen, waarbij de hoek en kracht van elke slag het resultaat beïnvloeden. Verpest het, en het wapen vervormt; doe het goed, en de kwaliteit stijgt. Het is aanvankelijk frustrerend maar lonend zodra je het onder de knie hebt, met de optie om ontwerpen als sjablonen op te slaan voor efficiëntie.

Naast het smeden onderscheiden de unieke mechanismen van de game—zoals de benadering van buit en progressie—het van typische RPG’s.

Blauwdrukken, Aambeelden en Wapenaltaren

Zonder wapendrops komt buit in de vorm van blauwdrukken en materialen. Het verslaan van specifieke vijanden ontgrendelt hun wapens—zwaarden van voetsoldaten, oorlogshamers van kapiteins, dubbele messen van sluipmoordenaars. Dit hitlistsysteem past goed bij respawnende vijanden, gekoppeld aan rusten bij je aambeeld, een Dark Souls-geïnspireerd checkpoint.

Het aambeeld dient als je wederopstandingspunt, reparatiestation en smeedhub. Wapenaltaren, die krijgers met specifieke wapens afbeelden, ontgrendelen nieuwe componenten wanneer je interacteert terwijl je bijpassende uitrusting draagt, wat experimenteren beloont.

De game herinterpreteert Dark Souls’ zielensysteem: geen valuta, maar dood gaan betekent dat je je uitgeruste wapen laat vallen. Als je het niet terugkrijgt voordat je opnieuw sterft, is het verloren, wat je dwingt terug te keren naar de smidse. Deze cyclus—smeden, vechten, sterven, herhalen—is intuïtief maar innovatief.

Hoewel de cyclus schittert, onthullen sommige elementen gebreken in de afwerking van de demo.

Zwakke Stemacteerprestaties en Dun Wereldbouw

Niet elke ruwe kant wordt gladgestreken in de drie uur van de demo. De stemacteerprestaties zijn consequent zwak, met slechte opnamekwaliteit—gedempte lijnen, ingeblikte levering en twijfelachtige casting, vooral voor de leerling van de Abt.

De wereldbouw hapert ook, met zware expositie maar geen narratieve beloning. Voor een demo is enige coulance eerlijk, maar het gebrek aan opvolging van verhaallijnen riskeert de volledige game te verzwakken als het niet wordt aangepakt.

Een Langzame Start Die de Moeite Waard Is

De demo van Blades of Fire grijpt je niet meteen, maar het is een ruwe parel die geduld beloont. Net als smeden zelf, neemt het onbewerkte elementen en vormt ze tot iets boeiends. Met innovatieve mechanismen en gemengde uitvoering elders is het niet perfect maar toont het immens potentieel. Het is misschien niet de uitschieter van 2025, maar het is een titel die je niet snel zult vergeten.

Game8 Recensies