Yoko Taro prijst ICO als een meesterwerk dat een revolutie teweegbracht in videogames

Yoko Taro, de gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel cultstatus voor zijn minimalistische esthetische en suggestieve, woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel - Yorda geleid door haar hand vast te houden - als een radicale afwijking van gevestigde gameplay -conventies. Hij merkte op: "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen, zou het in plaats daarvan ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage, benadrukte hij, was baanbrekend en daagde het heersende begrip van interactiviteit in games uit.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro betoogde dat ICO bewees dat kunst en verhaal een integraal onderdeel konden zijn voor de game -ervaring, in plaats van louter aanvullende elementen.

Taro noemde ICO "Epoch Making", crediteerde het met het aanzienlijk wijzigen van het verloop van de spelontwikkeling. Hij loofde zijn vermogen om een ​​diepe betekenis over te brengen door subtiele interacties en atmosferische wereldbouw.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Undertale van Toby Fox en Limbo van PlayDead. Hij gelooft dat deze spellen, samen met ICO , het expressieve potentieel van interactieve media hebben uitgebreid en het vermogen van videogames voor diepe emotionele en intellectuele betrokkenheid aantoonden.

Taro's waardering voor deze spellen biedt waardevol inzicht in de creatieve invloeden die zijn eigen werk vormgeven en onderstrepen de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.