Lost Records: Bloom & Rage - Een nostalgische reis terug naar de jaren 90

In 2015 knikt de Franse studio niet een nieuwe standaard voor interactieve drama's met het leven is vreemd , een betoverend avontuur dat de schoonheid van gewone momenten, de kracht van onbreekbare vriendschappen en de meedogenloze mars van tijd vierde. Spelers werden gefascineerd door zijn nauwgezette aandacht voor detail en het vermogen om de wereld om hen heen te verkennen en te beïnvloeden. Ondanks daaropvolgende projecten die verschillende genres verkennen, heroverde niemand de magie die het leven is Strange in de harten van fans had ingebracht.

Nu, jaren later, knik niet terug naar zijn wortels met een ander coming-of-age-verhaal. Lost Records is niet alleen interactieve cinema; Het is een eerbetoon aan een vervlogen tijdperk en de geneugten van jeugdige vrijheid. Met zijn suggestieve sfeer, dwingende personages en keuzes die spelers scherp houden, trekt het spel je moeiteloos naar binnen.

Inhoudstabel ---

• Vrienden herenigen zich om geheimen uit het verleden na 27 jaar te ontdekken
• Keuzes hebben nog steeds invloed op de omgeving, dialogen en relaties
• Bloom & Rage creëert prachtig onvolmaakte karakters
• Een stad die het waard is om over te dromen
• Slow Paced Plot: het bepalende kenmerk van het verhaal

Vrienden herenigen zich om geheimen uit het verleden na 27 jaar te ontdekken

Afbeelding: ensigame.com

De kern van Lost Records is het verhaal van vier vrouwen wiens vriendschap 27 jaar geleden oploste. Onze hoofdrolspeler, Swan Holloway, keert terug naar haar geboortestad Velvet Bay voor een reünie met haar oude vrienden, alleen om een ​​mysterieus pakket uit hun verleden te ontdekken. Het verhaal leidt hen naar een bos en een verlaten huis, waarbij ze geheimen opwekken die het beste ongestoord worden achtergelaten en lang vergeten herinneringen nieuw leven ingeblazen. Deze essentie wordt vastgelegd door Bloom & Rage : een nostalgisch herbeleven van de droom van een zomernacht.

Het verhaal ontvouwt zich over twee tijdlijnen: een in 1995, een tijd waarin de wereld helderder en groener leek, en een andere in 2022, waar de heldinnen, nu in de veertig, elkaar ontmoeten in een bar met ongemakkelijke glimlachen, waardoor het pijnlijke incident dat hen uit elkaar scheurde, vermeden. De verschuiving naar first-person perspectief in deze scènes onderstreept het emotionele verschil tussen het verleden en het heden.

Het grootste deel van de gameplay vindt echter plaats in het verleden, waar spelers prachtige locaties verkennen, relaties koesteren en evenementen documenteren met een vintage HVS -camera. Video -opname is een cruciale monteur; Net zoals Max in het leven vreemd is , vangt Swan graffiti, dieren in het wild, mensen en zelfs hints van het bovennatuurlijke.

Afbeelding: ensigame.com

In een speciaal menu kunnen spelers hun verzamelde beelden bewerken in korte films, gecategoriseerd door thema's, waarbij Swan commentaar geeft op de resultaten. Sommige van deze documentaires vinden hun weg naar de verhaallijn, hoewel ze zijn loop niet veranderen.

Ondertussen beïnvloeden de keuzes die spelers aanzienlijk beïnvloeden het verhaal, met zowel onmiddellijke als langdurige gevolgen. Het episodische karakter van de game betekent minder langdurige effecten, wat zowel een probleem als een kenmerk van zijn verhalen is.

Keuzes hebben nog steeds invloed op de omgeving, dialogen en relaties

Lost Records blinkt uit in interactiviteit en aandacht voor detail, kenmerken van het werk van Don't Nod. Wanneer Swan bijvoorbeeld een verlangen naar ijs uit een truck in de buurt uitdrukt, kunnen spelers ervoor kiezen om haar wens te vervullen of zich te concentreren op andere taken. Het vertragen kan leiden tot het sluiten van de vrachtwagen, waardoor de daaropvolgende gesprekken met nieuwe kennissen worden gewijzigd.

Afbeelding: ensigame.com

De wereld van de game is dynamisch en verbetert zijn aantrekkingskracht. Dialogen ontvouwen zich in realtime, die doen denken aan Oxenfree en Telltale Adventures: personages onderbreken elkaar, veranderen van onderwerpen en bieden zelfs stilte als reactie. Soms is niets te zeggen impactvoller dan impulsief een geheim onthullen.

Het opbouwen van relaties biedt een andere favoriete laag. Het is niet nodig om goedkeuring van iedereen te vragen; Als iemand niet met u klikt, kunt u ze gewoon negeren. Swan, verlegen, stelt spelers in staat om haar te helpen openen en zinvolle verbindingen te vormen.

Bloom & Rage creëert prachtig onvolmaakte karakters

Afbeelding: ensigame.com

Niet knikken heeft een talent voor het knutselen van tekens die authentiek aanvoelen. Ze zijn luid, soms ongemakkelijk in hun jeugdige idealisme, maar toch heel oprecht. Nadenken over mijn kritiek op het leven is vreemd: het gebrek aan ziel van Double Exposure , ik realiseerde me dat de kwestie niet met interactieve films was, maar met hoe personages -persoonlijkheden werden ontwikkeld. Niet knikken blijft uitblinken in dit gebied.

Swan is vertederend-een gewone 16-jarige worstelt met zelftwijfel, maakt zich altijd zorgen over haar woorden en het gebruik van haar videocamera als een schild. Hoewel ze de hobby's van Max Caulfield misschien weerspiegelt, staat Swan alleen, niet slechts een imitatie.

Afbeelding: ensigame.com

Haar vrienden, Ottem, Kate en Nora, belichamen bekende archetypen maar overstijgen ze. Nora, de punk met kleurrijke pony en grote Amerikaanse dromen, blijkt de meest voorzichtige in de groep te zijn. Kate, de gepassioneerde schrijver, spreekt vaak Swan om moediger te zijn en het moment te grijpen, terwijl Ottem bedachtzaamheid en ernst waardeert. In hun bedrijf zul je je weer een tiener voelen, ongeacht je leeftijd, die jezelf onderdompelt in de nostalgie van de jaren 90.

Een stad die het waard is om over te dromen

Nostalgie doordringt verloren records . De kamer van Swan is een tijdcapsule gevuld met relikwieën uit de jaren 90: een omvangrijke tv met banden, floppy schijven, Tamagotchis, Rubik's kubussen en trolpoppen - een schatkamer voor millennials. Elk detail nodigt uit tot verkenning en reflectie, waardoor zowel bewondering als een bitterzoet verlangen naar het verleden wordt opgeroepen.

Paaseieren die verwijzen naar de popcultuur zijn er in overvloed: Sabrina , The X-Files , Tank Girl , The Goonies , Twilight , Casper , Revenge of the Nerds -en dat zijn gewoon de films. Videogames zoals OxenFree , Night in the Woods , Control en Life Is Strange worden ook genoemd, naast boeken en muziek zoals House of Leaves , Nine Inch Nails en Nirvana.

Afbeelding: ensigame.com

De meest openlijke referentie is de 27-jarige kloof van het plot, dat doet denken aan Stephen King's It .

De soundtrack valt op, met Dream-Pop en Indie-Rock-deuntjes die de oren kalmeren. "Zie je in de hel" zou gemakkelijk de hitlijsten kunnen beklimmen, en "The Wild Unknown" blijft al dagen in mijn gedachten blijven hangen.

Velvet Bay, dankzij de naadloze integratie van al deze elementen, aanvoelt als de typische slaperige Amerikaanse stad - voordag, griezelig 's nachts griezelig. Terwijl je verkent, houden Bloom & Rage je geïntrigeerd en op scherp.

Slow Paced Plot: het bepalende kenmerk van het verhaal

Afbeelding: ensigame.com

Het verhaal ontvouwt zich in een ontspannen tempo, waardoor je zou kunnen vergeten dat je een mysteriespel speelt. In tegenstelling tot het leven is vreemd , waar de overgang van het tienerleven naar detectivewerk snel is, verloren records erop staat op een langzamere build. Het moedigt spelers aan om verbinding te maken met de personages en geniet van de sfeer van de jaren 90 voordat je versnellingen verschuift.

Deze aanpak past misschien niet iedereen, maar het verbetert de ervaring voor mij. De spanning escaleert in de tweede helft van de eerste aflevering, met als hoogtepunt een cliffhanger die je gretig laat anticiperen op de volgende aflevering. Dit is precies de reactie die niet knikt om te ontlasten.

Lost Records: Bloom & Rage transporteren u naar de jaren 90, of u er nu door hebt geleefd of niet. Het is een spel dat zijn publiek kent en trouw blijft aan zijn visie, die alle benodigde elementen voor succes in zijn genre belichaamt: herkenbare personages, meeslepende interacties en de belofte van een dwingend verhaal. De volledige impact ervan zal duidelijk zijn na de release van het tweede deel op 15 april. Ik hoop dat het niet opnieuw knikt, zal opnieuw hun magie werken, en ik wacht gretig op de conclusie.