Dracula. Het Frankenstein -monster. De onzichtbare man. De mummie. En laten we natuurlijk de Wolf -man niet over het hoofd zien. Deze iconische monsters zijn in de loop der jaren geëvolueerd en overstijgen een enkele interpretatie, terwijl het continu angstaanjagend publiek over generaties lang. Onlangs hebben we een nieuwe kijk op Dracula gezien in Robert Eggers ' Nosferatu , het aankomende Frankenstein-project van Guillermo Del Toro, en nu, schrijver-regisseur Leigh Whannell's vertolking van The Wolf Man.
Maar hoe betrekt een filmmaker als Whannell het moderne publiek met nog een weerwolffilm, laat staan het personage van de Wolf Man nieuw leven inblazen? Hoe maken deze filmmakers, zoals Whannell suggereert, deze klassieke monsters weer beangstigend als relevant?
Dus, pak je fakkels, selecteer je Wolfsbane en bereid je inzet voor - en je capaciteit om je in de metaforen in monsterverhalen te verdiepen - omdat we de kans hadden om met Whannell te praten over de impact van klassieke monsterfilms op zijn creaties, hoe je nieuw leven kunt ademen in geliefde wezens zoals de Wolf Man in 2025 en waarom het voor jou is!